Kemal Varol külliyatının oyunbaz Kara Sis’i, birbirlerine hikâyelerini anlatarak ayakta kalmaya ve suçlarıyla yüzleşmeye çalışan mahkûmların; her yıl koyu bir sisin sardığı Taşkale Cezaevi’nde sabırla örülen bir inadın romanı.

Bir grup mahkûmun hikâyesiyle perde perde genişleyen roman, günün birinde cezaevine getirilen Barana adlı mahkûmla bambaşka bir yöne evrilir. Hayatta kalmaktan, direnmekten, günleri saymaktan çoktan vazgeçmiş bu adam, bir gün avluda bir kadına ait kızıl bir saç teli bulur. O andan sonra hem romanın hem de Barana’nın kaderi değişir; sis, bir hikâyenin içinden başka bir hikâyeyi çağırmaya başlar.

Anlatmak, direnmek ve hatırlamak üzerine kurulu Kara Sis, suçlarını kendi hikâyeleriyle örtmeye çalışan erkeklerin karanlık dünyasına başka bir ışık tutuyor. Gizemli bir karakterin izini süren bu şiirsel roman, okurunu ince ince kurulmuş bir anlatı oyununa davet ediyor. 

Lodosla havalanan saçlarının geri kalanını düşünüyorum burada.
Kulağının arkasına sıkıştırdığın, geceleri yastığa serdiğin, sabahları topladığın, tanıştığımız o kalabalık masada ben konuşurken habire uçlarıyla oynadığın, sevdiğini belli ettiğin, içimin geçtiği saçların...