“Ona benzemem olanaksız; değiştirin, bir büyüklük yapın, değiştirmelerini emredin, o insafsız, kendini beğenmiş ikizimi yok etmelerini emredin.”

Sıradan bir memurun hayatına bir sabah tıpatıp kendisine benzeyen “öteki”sinin girmesiyle, gerçeklik yerinden oynar. Öteki Ben, Dostoyevski’nin paranoya, kimlik bölünmesi ve bireyin topluma yabancılaşması üzerine yazdığı sarsıcı bir ilk çığlık. Ve sorusu hâlâ geçerli: İnsan, kendinden kaçabilir mi?