Mutlu sonla biten masallar,

Bir öpücükle bağlanan yaşamlar,

Hep eksik anlatılmış bize…

Prens prensesi öptükten sonra anlatıcının arazi olması,

Boşuna değilmiş meğerse!

Bir kere o prens hayatınıza öyle tek başına girmeyecek,

Önden travmalarını, arkadan akrabalarını sürükleyecek,

Ukala kız kardeş, sümüklü yeğenler, illet arkadaşlar,

Hep beraber bodoslama dalacaklar hikâyenize.

İsyan edip kaçmak isteseniz de

Hep o kalp sızısı dur diyecek size,

Şüphe bile etmeyeceksiniz kendinizi ezip geçmekte.

Peki, karşınızdaki aşk buna değer mi sizce?